ZWIĄZKI Z KOŚCIOŁEM ~ Z dziejami Kozłowa związana jest aktywność kościoła rzymsko-katolickiego. W 1931 roku przybyli do Włocławka księża z zakonu Małego Dzieła Boskiej Opatrzności, bardziej znani jako orioniści. Główne założenie ich działalności to praca wśród ubogich, bezdomnych, wykluczonych społecznie. Ze swoją regułą idealnie wpisywali się w problemy społeczności Grzywna, z myślą o której władze kościelne sprowadziły zakonników do miasta.

Aktywnym działaczem wśród orionistów był ksiądz Henryk Demrych. Początkowo mieszkał ze swoimi współpracownikami na kwaterach przy ulicy Leśnej. Udostępniły je siostry Niepokalanki, te same, które wcześniej dzierżawiły tereny na pastwiska obok Jeziora Grzywno. Pierwszą, dużą inicjatywą księdza Demrycha była budowa drewnianej kaplicy. Powstała przy współudziale mieszkańców Ko­złowa pośród ich bieda-domów. Jej poświęcenia dokonał w 1934 roku biskup Karol Radoński.

Jeszcze w 1934 roku księża przystąpili do budowy placówki, która miała łączyć funkcję kościoła z usługami społecznymi dla najbardziej potrzebujących. Zlokalizowali ją u zbiegu ulic Leśna i Żelazne Wody. Szerszą działalność zaczęli w niej prowadzić w 1936 roku. Ośrodek otrzymał nazwę „Małe Kottolengo” pochodzącą od nazwiska świętego Józefa Cottolengo, który został patronem placówki. To przy niej w 1935 roku władze kościelne powołały parafię Najświętszego Serca Jezusowego. Objęła ona swym zasięgiem wschodnią część Włocławka (w tym Grzywno) oraz kilka okolicznych wsi. Probosz­czem parafii został ksiądz Henryk Demrych.

W „Małym Kottolengo” działały kościół, zakład dla nieuleczalnie chorych, ochronka dla dzieci. Aktyw­ność środowiska kościelnego wobec mieszkańców Kozłowa pierwszorzędnie przyjmowała postać wsparcia duchowego i moralnego poprzez prowadzenie mszy świętych, spotkań o charakterze religijnym, umożliwianie zainteresowanym spędzania czasu wolnego. Księża dokonywali przy tym transmisji doktryny katolickiej wśród podopiecznych parafii. Środowisko skupione wokół „Małego Kottolengo” świadczyło również pomoc socjalną na drodze wydawania żywności, ubrań, obuwia. Często pozyskiwało je na drodze zbiórek wśród społeczeństwa Włocławka.

Wśród wydarzeń z życia kościelnego szczególną uwagę zwraca wizyta prymasa Polski Augusta Hlonda, który zwiedził „Małe Kottolengo” w 1937 roku. Warto również odnotować fakt, że w 1939 roku posługę w parafii rozpoczął ksiądz Franciszek Drzewiecki, błogosławiony od 1999 roku, męczennik obozu koncentracyjnego w Dachau.

Po wybuchu II wojny światowej kościół Najświętszego Serca Jezusowego działał do 1941 roku. Wtedy zamknęli go Niemcy. Przez kilka kolejnych miesięcy w „Małym Kottolengo” funkcjonowało hospi­cjum. W 1942 roku okupanci zamordowali znajdujących się tam podopiecznych, ich zwłoki zakopali w nieznanym miejscu, a budynek przeznaczyli na magazyn odzieżowy Hitlerjugend. Po wojnie obiekt wrócił do pierwotnej funkcji. Działało w nim między innymi przedszkole i kościół parafialny.

W 1981 roku księża rozpoczęli budowę nowej świątyni przy ulicy Ostrowskiej. Służy ona wspólnocie parafialnej już od 1983 roku. Jeszcze w latach 80. XX wieku kościół w „Małym Kottolengo” zaczął więc tracić na znaczeniu. Na początku lat 2000. księża zdecydowali więc o wyburzeniu tego fragmentu budynku. Współcześnie w pozostałej części znajduje się Specjalny Ośrodek Wychowawczy Zgromadze­nia Sióstr Małych Misjonarek Miłosierdzia.